Różnice

Różnice między wybraną wersją a wersją aktualną.

--- la_capelle [2021/02/19 17:08] – utworzono zkhuber
+++ la_capelle [2025/03/12 13:11] (aktualna) – [LA CAPELLE] zkhuber
@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 ====== LA CAPELLE ======
+{{ :leodehon:lacapelle_160.jpg?160|}}
+<blockquote>... Krąg w La Capelle: moja Matka, mój Ojciec, mój brat, kilku członków rodziny, mój dobry proboszcz, kilka dobrych kobiet, które troszczyły się o mnie w moim dzieciństwie oraz dwóch lub trzech kolegów.
-... Krag w La Capelle: moja Matka, mój Ojciec, mój brat, kilku czlonków rodziny, mój dobry proboszcz, kilka dobrych kobiet, które troszczyly sie o mnie w moim dziecinstwie oraz dwóch lub trzech kolegów.
+(O. Leo Dehon, 1925)</blockquote>
-(O. Leo Dehon, 1925)
 ===== MATKA =====
+{{ :leodehon:stephanievandeletdehon_160.jpg?160|}}
 Stefania Adela Vandelet (1.12.1812 - 19.3.1883) w przeciwieństwie do swego męża otrzymała wychowanie, które kładło mocny nacisk na osobistą religijność. Stefania Vandelet wydała na świat troje dzieci. W wieku zaledwie 4 lat umiera drugi syn: Leon. Stało się to na kilka miesięcy przed urodzeniem Leona Gustawa Dehona. W swych wspomnieniach o. Dehon opisuje, że matka płakała na wspomnienie zmarłego synka; kiedy Leon Gustaw w wieku 4 lat zapadł na poważną chorobę, w matce zrodził się straszliwy lęk. Po wyzdrowieniu Leona matka jeszcze bardzie troszczy się o swego syna.
@@ Linia 21: / Linia 21: @@
 ===== OJCIEC =====
+{{ :leodehon:julesdehon_160.jpg?160|}}
 Stosunek o. Dehona do ojca - Juliusza Aleksandra Dehona (27.03.1814 - 11.02.1882) nacechowany był, obok szczerej sympatii, częstymi konfliktami i nieporozumieniami. W pierwszych linijkach wspomnień o. Dehona widoczny jest skomplikowany przebieg relacji między obydwoma mężczyznami:
@@ Linia 35: / Linia 35: @@
 Wiara i miłość wyróżniały mojego biednego ojca aż do samego końca w sposób godny podziwu. Pocieszał nas wszystkich i ukrywał przed nami swoje cierpienie. W czwartek przyjął komunię, a wczoraj sakrament namaszczenia chorych. Do ostatniego momentu był uprzejmy i cierpliwy. Przygotował nam wzruszające pożegnanie: >>odchodzę - mówił - ufając, że moi synowie zachowają moje dobre imię<<. W jaki szlachetny sposób nam to powiedział, uścisnął nam przy tym dłoń. >>Kocham was – powiedział – ale jestem szczęśliwy, że stanę przed obliczem Boga<<. Odczuwało się nad tym łożem umierającego Boże błogosławieństwo. (List do o. Falleura 12.02.1882)
-===== ORAT =====
+===== BRAT =====
+{{ :leodehon:henrydehon_160.jpg?160|}}
 Henryk Ludwik Dehon (1839-1922) był starszym bratem Leona. Jego upodobania zgadzały się doskonale z planami ojca, gdy chodzi o handel piwem i uprawę roli oraz hodowlę koni.
 Henryk i Laura Longuet (od 1864 żona Henryka) mieli dwie córki. Młodsza, Laura Amelia Henrieta, urodzona w 1868, wyszła za mąż w 1889 i zmarła bezdzietnie w 1896 roku. Pierworodna Marta Maria Luiza, urodzona w 1865, wyszła pierwszy raz za mąż za Andrzeja Dezyderiusza Malézieux, a drugi raz za hrabiego Roberta de Bourboulon i miała trzech synów. Zmarła w 1951 roku.
@@ Linia 48: / Linia 48: @@
 ===== CHRZEST =====
+{{ :leodehon:baptismalchurch_160.jpg?160|}}
 .03.1843 roku, 10 dni po urodzeniu, Leon Dehon został ochrzczony w kościele parafialnym w La Capelle przez ks. Prospera Hécarta (proboszcza w La Capelle od 1830 do 1855 roku). Kościół, który o. Dehon określił jako „biedny”, będzie potem zastąpiony przez nowy kościół parafialny, zbudowany w latach 1884-1886.
@@ Linia 60: / Linia 60: @@
 ===== OGRÓD =====
+{{ :leodehon:familyhouse1_160.jpg?160|}}
 Zawsze i wszędzie Leon Dehon odznaczał się umiłowaniem przyrody, stawała się ona dla niego źródłem prawdziwych doświadczeń religijnych. Wszystko jawi się wyraźnie w opowiadaniach z jego podróży. Od dzieciństwa rodzinny ogród za domem Dehonów miał dla niego szczególne znaczenie. W ogrodzie zbierał kwiaty i zieleń dla przyozdabiania małej kapliczki, w której bawił się w odprawianie Mszy św. Napisał później: Od dzieciństwa lubiłem pracować w ogrodzie i zawsze miałem mój mały ogródek (NHV I /6v).
 Jeszcze bardziej szczegółowy jest opis z 1869 roku, w którym widoczne są zdolności o. Dehona do przedstawiania krajobrazów, drzew i innych elementów ogrodu, jakby to byli jego rzeczywiści towarzysze. Rano i po południu chodziłem do mojego starego kościoła i spędzałem wspaniałe godziny w ogrodzie z brewiarzem, z różańcem czy z dobrą książką. Niekiedy krążyłem koło miejsc mojego dzieciństwa, w cieniu orzechów, akacji i czereśni; innym razem siadałem na wiejskiej ławie czy na żelaznym krześle w cieniu starej wierzby. Moimi towarzyszami były szczygły i zięby (Lato 1869, NHV VI, 165f).
+Dla seminarzysty odpoczywającego na wakacjach ogród w La Capelle stał się – obok pokoiku w małej wieży domu – miejscem, gdzie praktykował życie duchowe odkryte w Rzymie. Zawsze jest to dla mnie miłe wspomnienie, powracać myślą do wielu godzin spędzonych w ogrodzie, wypełnionych przechadzkami po nim i odprawianiem moich pobożnych ćwiczeń (NHV V/36).
 Nic dziwnego, że łączność z naturą stanie się ważnym elementem w jego nauczaniu katechetycznym. Wspaniały tego przykład - choć być może po stu latach zabrzmi to trochę staroświecko – znajdziemy w liście z kwietnia 1877 roku do bratanicy Marty, w rok po jej Pierwszej Komunii Św.:
@@ Linia 75: / Linia 77: @@
 ===== BRATANICA =====
+{{ :leodehon:marthemdehon_160.jpg?160|}}
 Czytając listy Dehona skierowane bezpośrednio do bratanicy Marty (1865-1951) lub pisane o niej, odkrywamy Założyciela mniej znanego: czułego; pełnego humoru i zainteresowanego jej rozwojem w latach jej dzieciństwa, wiernego i ostrożnego w trudnym czasie po śmierci jej pierwszego męża Andre Malezieux (1893). Leon Dehon okazuje się związany z rodziną, zatroskany i niosący pocieszenie.