rzym

Różnice

Różnice między wybraną wersją a wersją aktualną.

Odnośnik do tego porównania

Poprzednia rewizja po obu stronach Poprzednia wersja
Nowa wersja		 Poprzednia wersja
rzym [2021/02/23 15:39] – edycja zewnętrzna 127.0.0.1rzym [2025/03/12 13:13] (aktualna) – [RZYM] zkhuber
Linia 1: Linia 1:
 ====== RZYM ====== ====== RZYM ======
  
-...Rzym, 1865-1871. To byl najlepszy okres w moim zyciu. S.p. O. Freyd byl moim przelozonym i kierownikiem duchowym. Spotkalem tam na studiach kilku dobrych kolegów. Wiekszosc z nich wstapila do klasztoru, O. Freyd robil z nami prawdziwy nowicjat. Jaka radosc bedzie ich znowu zobaczyc i znowu w Rzymie, opowiadac o Santa Chiara i o O. Freydzie.+<blockquote>...Rzym, 1865-1871. To byl najlepszy okres w moim zyciu. S.p. O. Freyd byl moim przelozonym i kierownikiem duchowym. Spotkalem tam na studiach kilku dobrych kolegów. Wiekszosc z nich wstapila do klasztoru, O. Freyd robil z nami prawdziwy nowicjat. Jaka radosc bedzie ich znowu zobaczyc i znowu w Rzymie, opowiadac o Santa Chiara i o O. Freydzie.
  
-(O. Leo Dehon, 1925)+(O. Leo Dehon, 1925)</blockquote>
  
 +\\
 ===== DRUGA OJCZYZNA ===== ===== DRUGA OJCZYZNA =====
 +{{ :dehonseminarian.jpg?200|}}
 Od 1865 do 1871 Leon Dehon studiował w Rzymie. Później również często powracał do tego umiłowanego przez siebie miasta. Począwszy od lat 90. ojciec Dehon spędza wiele zim nie we Francji, ale w Rzymie: Od 1865 do 1871 Leon Dehon studiował w Rzymie. Później również często powracał do tego umiłowanego przez siebie miasta. Począwszy od lat 90. ojciec Dehon spędza wiele zim nie we Francji, ale w Rzymie:
 Przybyłem do Rzymu 25.[października] z ogromną radością, która wynikała z samej podróży, jak i tego miasta, które budzi w nas pamięć historii. Po przyjeździe zwiedziłem główne zabytki, czułem wdzięczność i radość z przybycia tutaj (NHV IV, 122). Przybyłem do Rzymu 25.[października] z ogromną radością, która wynikała z samej podróży, jak i tego miasta, które budzi w nas pamięć historii. Po przyjeździe zwiedziłem główne zabytki, czułem wdzięczność i radość z przybycia tutaj (NHV IV, 122).
Linia 19: Linia 20:
 Oprócz ucieczki, Rzym jest dla Dehona ze względu na katolicyzm ultramontański również miejscem naturalnego pobytu, źródłem duchowości i spotkania z teologią. Obok tego są jeszcze inne działania, które przyciągały go do tego miasta: wysiłki w celu usankcjonowania swego Zgromadzenia, jego zaangażowanie w katolicyzm społeczny i demokrację chrześcijańską, konferencje i kontakty na wysokim szczeblu, rozwój wspólnoty SCJ w Rzymie i kontakty osobiste.Za każdym razem, gdy Leon Dehon wyjeżdża do Rzymu, jest szczęśliwy i streszcza wszystko w tych prostych słowach: Mam nadzieję spędzić tam kilka miesięcy prawdziwie rajskich (NQT XII/1897, 90). Oprócz ucieczki, Rzym jest dla Dehona ze względu na katolicyzm ultramontański również miejscem naturalnego pobytu, źródłem duchowości i spotkania z teologią. Obok tego są jeszcze inne działania, które przyciągały go do tego miasta: wysiłki w celu usankcjonowania swego Zgromadzenia, jego zaangażowanie w katolicyzm społeczny i demokrację chrześcijańską, konferencje i kontakty na wysokim szczeblu, rozwój wspólnoty SCJ w Rzymie i kontakty osobiste.Za każdym razem, gdy Leon Dehon wyjeżdża do Rzymu, jest szczęśliwy i streszcza wszystko w tych prostych słowach: Mam nadzieję spędzić tam kilka miesięcy prawdziwie rajskich (NQT XII/1897, 90).
  
 +\\
 ===== SEMINARIUM ===== ===== SEMINARIUM =====
 +{{ :santachiarachurch.jpg?200|}}
 Wreszcie byłem w swoim żywiole, byłem szczęśliwy (NHV IV/123, 1865). Wreszcie byłem w swoim żywiole, byłem szczęśliwy (NHV IV/123, 1865).
 Z wstąpieniem do Seminarium Francuskiego Św. Klary w Rzymie, Leon Dehon zaczyna swe długo oczekiwane przygotowanie do kapłaństwa. Duch tego seminarium zaznaczy się głęboko w jego tożsamości kapłańskiej. Z wstąpieniem do Seminarium Francuskiego Św. Klary w Rzymie, Leon Dehon zaczyna swe długo oczekiwane przygotowanie do kapłaństwa. Duch tego seminarium zaznaczy się głęboko w jego tożsamości kapłańskiej.
Linia 30: Linia 32:
 Lecz dla Dehona ważniejsze i bardziej ubogacające było duchowe ukierunkowanie Seminarium Św. Klary. W nim może bez przeszkód iść za swymi ideałami, poświęcić się równocześnie zdobywaniu wiedzy i praktykowaniu pobożności. Ponadto Księża Świętego Ducha, zwłaszcza rektor, ks. Freyd, zwracają jego uwagę na szkołę francuską, która proponuje chrześcijaninowi, a zwłaszcza kapłanowi, pogłębienie zjednoczenia z Bogiem przez ustawiczną medytację tajemnic życia Jezusa (Y. Ledure, Petite Vie, s. 47). Mistrzowie tej szkoły, Bérulle, Olier i Jan Eudes widzą umocnienie kapłana w tym, iż włączy się on w jakieś zgromadzenie zakonne czy stowarzyszenie kapłańskie (tamże). W ten sposób już w seminarium Dehonowi zostaje wpojony obraz kapłana oddanego Bogu, działającego w imieniu Chrystusa i nakierowanego na życie zakonne. Po swoich święceniach kapłańskich napisze on:Kiedy powstałem, byłem kapłanem, Jezus wziął mnie w posiadanie, byłem na wskroś Nim przepełniony: Jego miłością do Ojca, Jego gorliwością dla dusz, Jego duchem modlitwy i ofiary (NHV VI/ 81). Lecz dla Dehona ważniejsze i bardziej ubogacające było duchowe ukierunkowanie Seminarium Św. Klary. W nim może bez przeszkód iść za swymi ideałami, poświęcić się równocześnie zdobywaniu wiedzy i praktykowaniu pobożności. Ponadto Księża Świętego Ducha, zwłaszcza rektor, ks. Freyd, zwracają jego uwagę na szkołę francuską, która proponuje chrześcijaninowi, a zwłaszcza kapłanowi, pogłębienie zjednoczenia z Bogiem przez ustawiczną medytację tajemnic życia Jezusa (Y. Ledure, Petite Vie, s. 47). Mistrzowie tej szkoły, Bérulle, Olier i Jan Eudes widzą umocnienie kapłana w tym, iż włączy się on w jakieś zgromadzenie zakonne czy stowarzyszenie kapłańskie (tamże). W ten sposób już w seminarium Dehonowi zostaje wpojony obraz kapłana oddanego Bogu, działającego w imieniu Chrystusa i nakierowanego na życie zakonne. Po swoich święceniach kapłańskich napisze on:Kiedy powstałem, byłem kapłanem, Jezus wziął mnie w posiadanie, byłem na wskroś Nim przepełniony: Jego miłością do Ojca, Jego gorliwością dla dusz, Jego duchem modlitwy i ofiary (NHV VI/ 81).
  
 +\\
 ===== KS. FREYD ===== ===== KS. FREYD =====
 +{{ :melchiorfreyd.jpg?200|}}
 Jeśli Kościół mógłby ponosić straty niepowetowane, to ta byłaby jedną z nich. Tak napisał Ludwik Veuillot w gazecie „L‘Univers” po śmierci ks. Melchiora Freyda (1819-1875). Jeśli Kościół mógłby ponosić straty niepowetowane, to ta byłaby jedną z nich. Tak napisał Ludwik Veuillot w gazecie „L‘Univers” po śmierci ks. Melchiora Freyda (1819-1875).
 Ks. Freyd był dopiero drugim rektorem seminarium francuskiego. Był on bezwarunkowym zwolennikiem nieomylności papieża i dzięki niemu Seminarium Św. Klary stało się w czasie soboru głównym ośrodkiem ultramontanistycznej grupy episkopatu francuskiego” (por. Le seminaire Français de Rome. Note Historique, 1924; Archives Dehoniens). Ks. Freyd był dopiero drugim rektorem seminarium francuskiego. Był on bezwarunkowym zwolennikiem nieomylności papieża i dzięki niemu Seminarium Św. Klary stało się w czasie soboru głównym ośrodkiem ultramontanistycznej grupy episkopatu francuskiego” (por. Le seminaire Français de Rome. Note Historique, 1924; Archives Dehoniens).
Linia 47: Linia 50:
 Lecz wtedy Dehon, który przez długie lata, idąc za radami ks. Freyda, pozostawał w Saint-Quentin, czuł się zobowiązany do kontynuowania pracy w Saint-Quentin i po raz pierwszy waha się przed pójściem za radą swojego kierownika duchowego. Niespodziewana śmierć ks. Melchiora Freyda na skutek zapalenia płuc 06. 03. 1985 roku, kładzie kres tym wszystkim planom i kończy jedenastoletni związek, który bardzo mocno wpływał na różne płaszczyzny życia Dehona. Lecz wtedy Dehon, który przez długie lata, idąc za radami ks. Freyda, pozostawał w Saint-Quentin, czuł się zobowiązany do kontynuowania pracy w Saint-Quentin i po raz pierwszy waha się przed pójściem za radą swojego kierownika duchowego. Niespodziewana śmierć ks. Melchiora Freyda na skutek zapalenia płuc 06. 03. 1985 roku, kładzie kres tym wszystkim planom i kończy jedenastoletni związek, który bardzo mocno wpływał na różne płaszczyzny życia Dehona.
  
 +\\
 ===== SOBÓR ===== ===== SOBÓR =====
  
 Kwiatki z Soboru Watykańskiego I Kwiatki z Soboru Watykańskiego I
 +{{ :vaticanistenographers.jpg?200|}}
 Zdjęcie to pokazuje czterech stenografów Soboru Watykańskiego I (8.12.1869 – 20.10.1870), którzy zostali wybrani spośród studentów seminarium francuskiego: Leon Dehon, Józef Dugas (zostanie jezuitą), Henryk Ludwik Porsper Bougouin (przyszły biskup Périgueux), Gustaw de Dartein (wstąpi do benedyktynów w wieku 65 lat). Zdjęcie to pokazuje czterech stenografów Soboru Watykańskiego I (8.12.1869 – 20.10.1870), którzy zostali wybrani spośród studentów seminarium francuskiego: Leon Dehon, Józef Dugas (zostanie jezuitą), Henryk Ludwik Porsper Bougouin (przyszły biskup Périgueux), Gustaw de Dartein (wstąpi do benedyktynów w wieku 65 lat).
  
  • rzym.1614091142.txt.gz
  • ostatnio zmienione: 2022/06/23 21:35
  • (edycja zewnętrzna)