W sobotę 4 września 2021 w Stopnicy odbyła się formacja stała pod hasłem „Męka – arcydzieło miłości Boga w Sercu Jezusa”. Konferencję i homilię w czasie Mszy świętej wygłosił o. dr Sylwester Cabała CssR.
„To nie gwoździe Cię przybiły lecz mój grzech”. Słowa tej pieśni po winny nam przypominać o potrzebie naszej wdzięczności za Odkupienie i naszą gotowość do wynagrodzenia.
Ojciec Sylwester nawiązał do postaci założyciela Redemptorystów, św. Alfonsa Liguori, którego wspominamy 150 rocznicę ogłoszenia Doktorem Kościoła. Z tej okazji została wydano, nowo opracowana, „Nowenna do Najsłodszego Serca Jezusowego” tego świętego (https://www.redemptor.pl/nowe-wydanie-nowenny-do-najslodszego-serca-jezusowego-sw-alfonsa-marii-liguoriego//).
Na podstawie rozważań św. Alfonsa możemy kontemplować „Arcydzieło Bożej Miłości”.
Bóg w swojej Miłości wybiera drogę cierpienia i śmierci na krzyżu, jako szczytu objawionej Miłości. Wolność z jako Chrystus wybiera czas i sposób cierpienia, któremu wychodzi naprzeciw, mimo że mógł to uczynić jednym Słowem tak jak stworzył Świat, udowadnia nam swoją Miłość do nas. To Jego cierpienie jest narzędziem, by przekonać nas do dania odpowiedzi. Odpowiedzi Miłości. Bóg ma wielkie pragnienie nawiązania osobistej relacji Miłości.
Na naszych oczach dokonuje się „dostojny teatr” w trzech odsłonach. Wieczernik i Ogród Oliwny, gdzie dokonuje się zdrada i Chrystus podejmuje drogę cierpienia. Następnie następuje Pretorium i skazanie na Mękę i Śmierć. Zakończone kulminacyjną odsłoną niesienia Krzyża i oddania za nas Życia.
Św. Alfons w swoich rozważaniach próbuje wzbudzić emocje naszego serca, by było ono zdolne do odpowiedzi na „szaleństwo Miłości Boga do człowieka”, które jest dziełem całej Trójcy Świętej. Ojciec ofiarując Syna nie ma już nic większego do zaofiarowania. Ten paradoks między miłością i cierpieniem powinien wstrząsnąć sercem człowieka, poruszyć go do odpowiedzi, przemiany i przyjęcia Ofiary Miłości. Krzyż staje się księgą kontemplacji dzieła miłości, w którym zewnętrznie dostrzegamy razy i krew. Jednak wewnątrz dostrzeżemy miłujące Serce Króla Miłości.
Prelegent zauważył wkład świętego Alfonsa Liguoriego w rozwój kultu Serca Jezusowego. Daje mu solidny fundament teologiczny. Trzymając się rdzenia skoncentrowanego na miłość, rozjaśnia i ubogaca ten Kult. Poprzez pisane rozważania stara się wzbudzić zaangażowanie w zbliżeniu człowieka do Miłości Boga, wzmóc uczucia do Serca Jezusowego, by rozpalić żar serca człowieczego i pobudzić go do miłości.
O. Sylwester pragnąc przybliżyć nam teksty św. Alfonsa mówiące o Sercu Jezusowym, zaproponował trzy pozycje tego świętego. 1. „Przygotowanie do śmierci”, w której odkryjemy Miłość Chrystusa przebywającego w Najświętszym Sakramencie i jego obecności w Eucharystii. 2. „Nawiedzenia Najświętszego Sakramentu”, w której przedstawione są trzy powody nawiedzenia: podziękowanie za dar obecności, wynagrodzenie za zniewagi, uwielbienie.
W rozważniu 25 możemy przeczytać kartę pobożności do Eucharystycznego Serca Jezusowego.
NAWIEDZENIE XXV
PAN JEZUS W NAJŚWIĘTSZYM SAKRAMENCIE JEST KAPŁANOM POSŁUSZNY
Św. Paweł wychwala posłuszeństwo Jezusa Chrystusa, mówiąc, że był swemu Ojcu przedwiecznemu aż do śmierci posłuszny (Flp 2,8); ale w tym Sakramencie jeszcze dalej poszedł, bo chce być posłuszny nie tylko Ojcu przedwiecznemu, lecz także człowiekowi, i nie tylko do śmierci, ale jak długo świat będzie istniał; można więc powiedzieć o Nim, że się stał posłuszny aż do skończenia świata.
Ten Król niebieski zstępuje z nieba, będąc posłuszny człowiekowi, i zdaje się, że na ołtarzach, na których przebywa, znajduje się tylko po to, aby był ludziom posłuszny. Ja się nie sprzeciwiam (Iz 50, 5). Tam przebywa bez ruchu, pozwala się położyć, gdzie Go zechcą położyć, wystawić w monstrancji, w przybytku zamknąć, pozwala się nieść, gdzie Go obnosić zechcą, do domów, po ulicach, pozwala się podawać w Komunii, komu Go podać zechcą, czy to sprawiedliwemu, czy grzesznikowi.
Gdy żył na ziemi, powiada św. Łukasz, był posłuszny Najświętszej Maryi Dziewicy i św. Józefowi, lecz w tym Sakramencie jest posłuszny tylu ludziom, ilu jest kapłanów na ziemi.
Pozwól mi dzisiaj mówić do Ciebie, o Serce najmiłościwsze Jezusa mojego, z którego wypływają wszystkie Sakramenty święte, ale szczególnie ten Sakrament miłości. Chciałbym Ci oddać tyle chwały i czci, ile Ty w tym Sakramencie po naszych kościołach oddajesz Ojcu przedwiecznemu. Wiem, że jesteś na ołtarzach z tą samą dla mnie miłością, jaką miałeś, gdy kończyłeś Twe Boskie życie wśród okropnych na krzyżu boleści.
Wylej światłość Twoją, o Boskie Serce, aby Cię poznali ci, którzy Cię nie znają. Przez zasługi swoje racz wyzwolić albo przynajmniej ochłodzić dusze w czyśćcu cierpiące, które już są Twymi wiecznymi oblubienicami. Cześć Ci oddaję, dzięki Ci składam z tymi wszystkimi duszami, które Cię w tej chwili na ziemi i w niebie miłością swoją otaczają. Oczyść, o Serce najczystsze, serce moje z wszelkiego przywiązania do stworzeń i napełnij mnie Twą świętą miłością.
Weź na własność, o Serce najsłodsze, całe serce moje, aby od dziś dnia na przyszłość zupełnie do Ciebie należało, abym mógł powiedzieć: Któż mnie odłączy od miłości Bożej, która jest w Jezusie Chrystusie Panu naszym? (Rz 8, 39).
Wypisz, o Serce najświętsze, na sercu moim wszystkie Twoje troski tak gorzkie, które przez wiele lat z wielkiej dla mnie miłości na ziemi znosiłeś, abym przynajmniej na ich widok przez następne lata znosił z miłości ku Tobie cierpliwie wszystkie tegoż życia dolegliwości.
O Serce Jezusa najpokorniejsze, udziel mi pokory Twojej; Serce najłagodniejsze, udziel mi Twojej słodyczy, usuń z serca mojego wszystko, co Ci się nie podoba. Nawróć je zupełnie do siebie, aby niczego nie chciało, niczego nie pragnęło, tylko tego, co jest wolą Twoją. W ogóle spraw, niech żyję tylko na to, abym Ci był posłuszny, tylko po to, abym Cię miłował, i tylko po to, abym Ci się podobał. Poznaję, jak wiele Tobie winien jestem, jak wiele od Ciebie odebrałem; małą byłoby rzeczą, gdybym dla Ciebie życie oddał, gdybym się wniwecz obrócił.
Westchnienie: O Serce Jezusa! Ty jesteś jedynym Panem serca mojego.
Dodatkowo w modlitewniku Redemptorystów w modlitwie wieczornej jest zachęcenie do rozwijania Kultu Eucharystycznego Serca Jezusa. 3. „Nowenna do Najsłodszego Serca Jezusowego”, która pragnie pomóc wiernym w rozwijaniu pobożności ku Sercu Jezusowemu obecnemu w Eucharystii. W dziewięciu medytacjach są rozważane przymioty Boskiego Serca. Są one podzielone na trzy grupy: 1. Serce i Miłość, 2. Serce Jezusa i grzech, 3. Serce Jezusa i jego delikatność do człowieka. Poprzez metodologię zastosowaną w tych medytacjach św. Alfons pragnie pobudzić uczucia, rozpalić miłością by człowiek mógł dać swoją odpowiedź.
Warto zauważyć, że w prośbie skierowanej do papieża Klemensa XIII, św. Alfons udowadnia odpowiedniość tego święta, pokazując, że serce nie jest tylko miejscem uczuć, ale podstawowym organem życia. Po prośbach, w tym biskupów polskich, papież Klemens XIII podpisuje Dekret Kongregacji Obrzędów „Instantibus” o ustanowieniu liturgicznego święta ku czci Serca Jezusowego (6 II 1765).
W czasie Mszy św., w kazaniu, o. Sylwester zwrócił uwagę jak dzisiejsza liturgia słowa zbiega się z tematyką odkupienia rozważaną w czasie tej formacji.
Na zakończenie ks. Eugeniusz Ziemann SCJ podziękował o. Sylwestrowi Cabale CssR za gotowość przeprowadzenia tego dnia formacji jak również wszystkim, którzy byli obecni.
ks. Zdzisław K. Huber SCJ