Przez wynagrodzenie rozumiemy więc: przyjęcie Ducha Świętego (por. 1 Tes 4,8),\\
odpowiedź na miłość Chrystusa względem nas, ścisłą łączność z Jego miłością ku Ojcu oraz współpracę z Jego zbawczym dziełem w świecie.

W tym świecie bowiem uwalnia On dzisiaj ludzi od grzechu i odnawia ludzkość w jedności.\\
W tym świecie wzywa także nas, abyśmy żyli powołaniem wynagrodzenia, które jest bodźcem naszego apostolatu (Konst. 23)

----

Zadanie wynagradzania nakłada na członków Zgromadzenia obowiązek dążenia do świętości niezwykłej. Winni oni, na ile mogą to uczynić z pomocą łaski, odtworzyć w swoich sercach świętość Serca Jezusowego. (L. Dehon, LCC czerwiec 1903).

----


**Wynagradzać Najświętszemu Sercu Jezusa cóż to znaczy? Jak to czynić?**

W naszej sercańskiej duchowości rysują się trzy zasadnicze płaszczyzny aktywności wynagradzającej:

- płaszczyzna egzystencjalna, życiowa (to moje codzienne życie, a na które się składa moja aktywność w sferze ludzkiej, duchowej, religijnej, społecznej).

- płaszczyzna eucharystyczna: codzienna Eucharystia i adoracja Najświętszego Sakramentu sprawowana w duchu miłości i wynagrodzenia są prawdziwą służbą Kościołowi.

- płaszczyzna apostolska: wynagrodzenie w duchu sercańskim nie powinno ograniczać się jedynie do płaszczyzny wewnętrznej. Winno posiadać również charakter zewnętrzny i społeczny, wyrażający się poprzez apostolstwo.

Naszą uwagę koncentrujemy dzisiaj na tej pierwszej płaszczyźnie. Na czym polega życie miłością i wynagrodzeniem w tej płaszczyźnie? Jak mamy wynagradzać Bogu za popełnione zło poprzez nasze codzienne życie?

Ojciec Dehona proponuje jakże prosty sposób. Wynagradzać dokładnie tak jak to czynił Jezus Chrystus. W jaki sposób Chrystus wynagrodził Ojcu za grzechy ludzi? Odpowiadając na to pytanie posłużmy się słowami św. Pawła z listu do Efezjan, które często lubił przywoływać w swoich medytacjach Ojciec Dehon: "Bądźcie więc naśladowcami Boga, jako dzieci umiłowane, **i postępujcie drogą miłości, bo i Chrystus was umiłował i samego siebie wydał za nas w ofierze i dani na wdzięczną wonność Bogu**" (Ef 5,1-2).

Wynagradzać Bogu za zło na wzór Chrystusa to znaczy: **składać swoje życie w ofierze Bogu, ofiarować z miłości swoje życie Bogu w zjednoczeniu z wynagradzającą ofiarą Chrystusa**. Idea ta była ulubionym motywem chrześcijańskiej duchowości XIX wiecznej Francji. Duchowości, która była zdominowana nabożeństwem do Najświętszego Serca Jezusowego w duchu z Paray-le-Monial. Wiem, jak mocno przejął się nią sam Leon Dehon, jak mocno przejął się objawieniami św. Małgorzaty Marii Alacoque, wizytki, wizjonerki z Paray-le-Monial. Jak bliski był mu duch św. Małgorzaty Marii i jej życie ofiary.
(za: [[:kazanie_na_dzien_wynagrodzenia|Kazanie na Dzień Wynagrodzenia]])

----