Zgromadzenie Księży Sercanów zostało założone w 1878 roku we Francji przez ks. Leona Dehona, Francuza pochodzącego z La Capelle (1 i 2). We wrześniu tegoż roku został otwarty pierwszy dom zakonny Zgromadzenia w Saint-Quentin, nazwany „Domem Najświętszego Serca”.

W listopadzie roku 1888 O. Dehon wysłał dwóch księży do Ekwadoru. Misja ta nie trwała długo, jedynie kilka lat, bo w roku 1896, księża Zgromadzenia musieli opuścić Ekwador z powodów politycznych.

W roku 1897 O. Założyciel przyjmuje misję w Kongo Belgijskim, jest to pierwsza, w pełnym znaczeniu misja Zgromadzenia. Do Kongo zostaje wysłanych dwóch księży, jeden z nich. O. Grison, zostanie biskupem misyjnym w Kongo (1908).

W pierwszej fazie rozwoju Zgromadzenie otwiera swoje domy we Francji. Belgii i Luksemburgu, Rzymie i w Brazylii.

Od 1900 roku Zgromadzenie rozszerza się na kraje europejskie, kolejno: Holandię, Czechosłowację (istniał tam dom Zgromadzenia do 1948 roku), Finlandię, Włochy, Niemcy, Austrię, Hiszpanię. Otwiera również swoje domy później w Kanadzie i w Stanch Zjednoczonych (1920).

Od początku roku 1900 Zgromadzenie przyjmuje nowe misje w Afryce: oprócz Konga, która to misja rozwija się pomyślnie, misjonarze Zgromadzenia podjęli prace misyjne: w Kamerunie, w Południowej Afryce (RPA). Przyjmuje również nową misję w Azji, na wyspie Sumatrze, w Indonezji.

12 sierpnia 1925 roku umiera w domu zakonnym w Brukseli Założyciel Zgromadzenia Księży Sercanów, O. Leon Dehon, przeżywszy 82 lata (ur. 1843). Zgromadzenie w tym czasie liczyło: 772 zakonników. Po śmierci Założyciela nastąpił nadzwyczajny rozwój Zgromadzenia pod względem liczbowym. W roku 1967 Zgromadzenie osiągnęło punkt szczytowy licząc: 3.232 zakonników.

Po śmierci założyciela Zgromadzenie wychodzi do dalszych krajów w Europie. Powstają placówki Zgromadzenia w Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, w Polsce, w Portugalii. Poza Europą Księża Sercanie zaczynają pracować w Ameryce Południowej: w Argentynie, w Chile, w Wenezueli i Urugwaju; w Afryce podejmują prace misyjne w Mozambiku, a później na Madagaskarze. W latach 80. polscy księża sercanie rozpoczynają działalność apostolską w Chorwacji, a na przełomie w roku 1989 Zgromadzenie rozpoczyna działalność misyjną na Filipinach, a w roku 1994 w Indiach.

W latach 90. polscy księża sercanie rozpoczynają działalność duszpasterską na Białorusi, w Mołdawii , na Ukrainie i na Słowacji. Włoscy księża natomiast rzucają podwaliny pod budowanie od fundamentów Kościoła w ateistycznej Albanii.

Zgromadzenie ma również w swej historii karty męczeńskie. W Kongo, w dniach od 25 do 27 listopada 1964 roku, podczas trwania rebelii, zostaje okrutnie zamordowanych 27 misjonarzy Zgromadzenia.

Pod względem administracyjnym Zgromadzenie dzieli się na Prowincje, Regiony i Dystrykty. Każda prowincja, region i dystrykt ma swoich przełożonych. Całym Zgromadzeniem zarządza i animuje go Przełożony Generalny (O. Generał), który wraz ze swoją Radą rezyduje w Rzymie, gdzie znajduję się centralny dom Zgromadzenia.