Święto Świętych Marty, Marii i Łazarza, przyjaciół Pana (29 lipca) konkretnie kondensuje charyzmat sercański poprzez gościnność i Sint unum - jedno z zawołań sercańskich.
Mówiąc słowami Ojca Dehona: „widzimy Betanię, gdzie Jezus był kochany i gdzie tak mocno kochał według przekazu Ewangelii, gdzie pociągała Go kontemplacyjna miłość Marii, czynna miłość Marty i uczucie Łazarza” (zob. CAHIERS FALLEUR: http://www.dehondocsoriginals.org/pubblicati/OEU/CFL/OEU-CFL-0000-0002-8070102?ch=114 - nr 114; tłumaczenie polskie tego fragmentu jest niedokładne (zob.: http://www.dehondocsinternational.org/#/pdf/zeszyty - str. 75) ).
Jest to również propozycja dla nas, być przyjacielem Jezusa.
Z tekstów o. Dehona:
- kapłani Najświętszego Serca powinni być pocieszycielami Naszego Pana, podobnie jak jego przyjaciele w Betanii podczas jego męki.
(Inv. 260.06; B. 19/5 [Léon Dehon à Gerlach Kusters] [Rome], 18 kwietnia 1901; http://www.dehondocsoriginals.org/pubblicati/COR/COR-1LD-1901-0418-0026006?ch=1).
Materiały zewnętrzne:
Trochę materiałów o tych świętych można znaleźć na brewiarzu.pl pod datą tego wspomnienia (u Sercanów święta).
Wśród wielu obrazów ten obraz Henryka Siemiradzkiego bardzo mi się podoba mimo, że brakuje Łazarza.
Jezus z Martą i Marią - Henryk Siemiradzki, Public domain, via Wikimedia Commons
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Semiradsky_Christ_Martha_Maria.jpg
