To jest stara wersja strony!

Ojciec Dehon w swoim Dyrektorium Duchowym wskazuje nam naszego starszego brata. Św. Ignacy jest naszym opiekunem. Nasze dzieło pochodzi z jego dzieła. Nie powinniśmy zapominać o jego uroczystości.
Pan Jezus znajduje upodobanie, aby w jego święto obdarzać nas jakąś łaską. Św. Ignacy jest wzorem płomiennej gorliwości o chwałę Bożą. Czynił on wszystko, by oddać Bogu odebraną Mu chwałę i zdobywać dusze, które by Go czciły i kochały. My także powinniśmy mieć gorące pragnienie, by wynagradzać Sercu naszego Zbawiciela przez gorliwą służbę i zdobywanie dla Niego dusz ludzkich.

Modlitwa
Weź w swoje ręce Panie: całą moją wolność, weź moją pamięć i inteligencję, weź moją wolę.
Wszystko, co mam i posiadam, przekazałeś mi, ja Ci zwracam, oddaję Ci to wszystko z ufnością.
Daj mi tylko swoją miłość i niech Twoja łaska będzie ze mną, jestem szczęśliwy i zadowolony i nie chcę niczego więcej.
Amen.

Garść informacji:

Ignacy urodził się w Loyoli (Guipúzcoa, Hiszpania) w roku 1491. Prowadził dworskie życie i angażował się w wyprawy wojskowe. Został ranny w obronie Pampeluny w 1521 r. i podczas długiej rekonwalescencji rozpaliło się w nim pragnienie naśladowania Chrystusa. Udał się do Manresy, gdzie doświadczył szczególnych przeżyć duchowych, których istotę zawarł w książeczce Ćwiczeń duchownych. W Paryżu studiował teologię i wraz z grupą pierwszych towarzyszy dał początek Towarzystwu Jezusowemu. Przyjął święcenia prezbiteratu w Wenecji w 1537 r., a następnie udał się do Rzymu, gdzie trzy lata później założył Towarzystwo Jezusowe, którego pierwszym przełożonym generalnym został wybrany w 1541 r. Przez różne dzieła apostolskie przyczynił się walnie do odnowy Kościoła katolickiego w XVI w. i ożywienia jego działalności misyjnej. Zmarł w Rzymie 31 lipca 1556 r. Papież Grzegorz XV zaliczył go w poczet świętych w roku 1622.

za: brewiarz.pl Również bardziej rozbudowane informacje można znaleźć na brewiarz.pl

W zapiskach codziennych wiele razy wspomina św. Ignacego.

- 19 października 1983 r. Czwarta medytacja. O wyrzeczeniu się lub [świętej] obojętności
Stworzenia są tylko środkiem, aby służyć Bogu. Jakie znaczenie ma środek, jeśli cel jest osiągnięty?
Święty Ignacy przedstawia nam stworzenia lub okoliczności najbardziej przeciwstawne: 7 zdrowie i chorobę, bogactwo i ubóstwo, zaszczyt i lekceważenie… Cóż znaczy to, co Bóg mi zsyła! On jest Mistrzem i wszystko może służyć memu uświęceniu.

- 22 października 1983 r. Trzecia medytacja. Uzupełnienia i uwagi na temat modlitwy i żalu
Święty Ignacy proponuje trzy sposoby modlitwy, trzy łatwe metody. Każda z nich może nam zająć całą godzinę. Zawsze trzeba rozpocząć modlitwę chwilą wyciszenia się i refleksji nad tym, co będzie się czynić, aby nie przechodzić gwałtownie od zwykłych zajęć do modlitwy. Trzeba także zawsze pomodlić się krótko, w formie przygotowania do właściwej modlitwy, aby prosić o jej owoce.

25 października 1983 r. Pierwsza medytacja. Kontemplacja Wcielenia
Jak to zauważa ojciec de Poulevoy, we wszystkich tych kontemplacjach św. Ignacy naucza nas takiej pobożności względem Najświętszego Serca, jaką rozumiano ją w jego czasach, przed objawieniami z Paray, gdyż nas zaprasza, byśmy we wstępie do każdej z tych kontemplacji prosili o „najgłębsze poznanie Jezusa, ażebyśmy kochali Go bardziej żarliwie i żebyśmy naśladowali Go wierniej”.
Poznać dogłębnie Jezusa i kochać Go, czyż nie jest to podstawa pobożności względem Najświętszego Serca? (…)
Pragnę, tak jak to zaleca św. Ignacy, rozsmakować się we wszystkich tych tajemnicach w nieskończonej słodyczy Najświętszego Serca: Adorari et degustare olfactu et gustu infi nitam suavitatem ac dulcedinem divinitatis, animae, ejusque virtutum [Odczuć zapach i skosztować węchem i smakiem nieskończonego wdzięku i słodyczy boskości, duszy i jej cnót] (Piąta kontemplacja). Boskość zamieszkuje substancjalnie i osobowo Najświętsze Serce Jezusa, Jego święta dusza ożywia Je i ozdabia swymi przymiotami.