To jest stara wersja strony!

Ojciec Dehon w swoim Dyrektorium Duchowym wskazuje nam naszego starszego brata. Św. Ignacy jest naszym opiekunem. Nasze dzieło pochodzi z jego dzieła. Nie powinniśmy zapominać o jego uroczystości.
Pan Jezus znajduje upodobanie, aby w jego święto obdarzać nas jakąś łaską. Św. Ignacy jest wzorem płomiennej gorliwości o chwałę Bożą. Czynił on wszystko, by oddać Bogu odebraną Mu chwałę i zdobywać dusze, które by Go czciły i kochały. My także powinniśmy mieć gorące pragnienie, by wynagradzać Sercu naszego Zbawiciela przez gorliwą służbę i zdobywanie dla Niego dusz ludzkich.

Modlitwa
Weź w swoje ręce Panie: całą moją wolność, weź moją pamięć i inteligencję, weź moją wolę.
Wszystko, co mam i posiadam, przekazałeś mi, ja Ci zwracam, oddaję Ci to wszystko z ufnością.
Daj mi tylko swoją miłość i niech Twoja łaska będzie ze mną, jestem szczęśliwy i zadowolony i nie chcę niczego więcej.
Amen.

Garść informacji:

Ignacy urodził się w Loyoli (Guipúzcoa, Hiszpania) w roku 1491. Prowadził dworskie życie i angażował się w wyprawy wojskowe. Został ranny w obronie Pampeluny w 1521 r. i podczas długiej rekonwalescencji rozpaliło się w nim pragnienie naśladowania Chrystusa. Udał się do Manresy, gdzie doświadczył szczególnych przeżyć duchowych, których istotę zawarł w książeczce Ćwiczeń duchownych. W Paryżu studiował teologię i wraz z grupą pierwszych towarzyszy dał początek Towarzystwu Jezusowemu. Przyjął święcenia prezbiteratu w Wenecji w 1537 r., a następnie udał się do Rzymu, gdzie trzy lata później założył Towarzystwo Jezusowe, którego pierwszym przełożonym generalnym został wybrany w 1541 r. Przez różne dzieła apostolskie przyczynił się walnie do odnowy Kościoła katolickiego w XVI w. i ożywienia jego działalności misyjnej. Zmarł w Rzymie 31 lipca 1556 r. Papież Grzegorz XV zaliczył go w poczet świętych w roku 1622.

za: brewiarz.pl
Również bardziej rozbudowane informacje można znaleźć na brewiarz.pl
Także Księża Jezuici piszą o swoim Założycielu.

W zapiskach codziennych wiele razy wspomina św. Ignacego.

- 19 października 1983 r. Czwarta medytacja. O wyrzeczeniu się lub [świętej] obojętności
Stworzenia są tylko środkiem, aby służyć Bogu. Jakie znaczenie ma środek, jeśli cel jest osiągnięty?
Święty Ignacy przedstawia nam stworzenia lub okoliczności najbardziej przeciwstawne: 7 zdrowie i chorobę, bogactwo i ubóstwo, zaszczyt i lekceważenie… Cóż znaczy to, co Bóg mi zsyła! On jest Mistrzem i wszystko może służyć memu uświęceniu.

- 22 października 1983 r. Trzecia medytacja. Uzupełnienia i uwagi na temat modlitwy i żalu
Święty Ignacy proponuje trzy sposoby modlitwy, trzy łatwe metody. Każda z nich może nam zająć całą godzinę. Zawsze trzeba rozpocząć modlitwę chwilą wyciszenia się i refleksji nad tym, co będzie się czynić, aby nie przechodzić gwałtownie od zwykłych zajęć do modlitwy. Trzeba także zawsze pomodlić się krótko, w formie przygotowania do właściwej modlitwy, aby prosić o jej owoce.

- 25 października 1983 r. Pierwsza medytacja. Kontemplacja Wcielenia
Jak to zauważa ojciec de Poulevoy, we wszystkich tych kontemplacjach św. Ignacy naucza nas takiej pobożności względem Najświętszego Serca, jaką rozumiano ją w jego czasach, przed objawieniami z Paray, gdyż nas zaprasza, byśmy we wstępie do każdej z tych kontemplacji prosili o „najgłębsze poznanie Jezusa, ażebyśmy kochali Go bardziej żarliwie i żebyśmy naśladowali Go wierniej”.
Poznać dogłębnie Jezusa i kochać Go, czyż nie jest to podstawa pobożności względem Najświętszego Serca? (…)
Pragnę, tak jak to zaleca św. Ignacy, rozsmakować się we wszystkich tych tajemnicach w nieskończonej słodyczy Najświętszego Serca: Adorari et degustare olfactu et gustu infi nitam suavitatem ac dulcedinem divinitatis, animae, ejusque virtutum [Odczuć zapach i skosztować węchem i smakiem nieskończonego wdzięku i słodyczy boskości, duszy i jej cnót] (Piąta kontemplacja). Boskość zamieszkuje substancjalnie i osobowo Najświętsze Serce Jezusa, Jego święta dusza ożywia Je i ozdabia swymi przymiotami.